اریک وودز می‌نویسد، سنت دیرینه‌ای در نگاه به آینده شهرها در پرتو آرمان‌شهر یا دیستوپیایی وجود دارد و تصور تصاویری در هر دو حالت برای شهرهای ۲۵ سال آینده کار سختی نیست.
در زمانی که پیش‌بینی اتفاقات ماه آینده دشوار است، فکر کردن به ۲۵ سال آینده، به ویژه با در نظر گرفتن آینده شهرها، هم دلهره‌آور و هم رهایی‌بخش است. بیش از یک دهه است که جنبش شهر هوشمند با چشم‌اندازهایی در مورد چگونگی کمک فناوری به رفع برخی از پیچیده‌ترین چالش‌های شهری هدایت می‌شود. همه‌گیری ویروس کرونا و شناخت روزافزون تأثیر تغییرات اقلیمی، فوریت جدیدی به این سؤالات افزوده است. سلامت شهروندان و بقای اقتصادی به اولویت‌های وجودی رهبران شهر تبدیل شده‌اند. ایده‌های پذیرفته‌شده در مورد چگونگی سازماندهی، مدیریت و نظارت بر شهرها لغو شده‌اند. علاوه بر این، شهرها با بودجه‌های تهی و کاهش پایه‌های مالیاتی مواجه هستند. علیرغم این چالش‌های فوری و غیرقابل پیش‌بینی، رهبران شهر متوجه نیاز به بازسازی بهتر برای تضمین تاب‌آوری در برابر رویدادهای همه‌گیری آینده، تسریع در تغییر به سمت شهرهای بدون کربن و رسیدگی به نابرابری‌های فاحش اجتماعی در بسیاری از شهرها هستند.
بازنگری در اولویت‌های شهری
در طول بحران کووید-۱۹، برخی از پروژه‌های شهر هوشمند به تعویق افتاده یا لغو شده‌اند و سرمایه‌گذاری‌ها به حوزه‌های اولویت‌دار جدید معطوف شده‌اند. با وجود این موانع، نیاز اساسی به سرمایه‌گذاری در نوسازی زیرساخت‌ها و خدمات شهری همچنان پابرجاست. گایدهاوس اینسایتس انتظار دارد که بازار جهانی فناوری شهر هوشمند در سال ۲۰۲۱ به ارزش ۱۰۱ میلیارد دلار درآمد سالانه برسد و تا سال ۲۰۳۰ به ۲۴۰ میلیارد دلار افزایش یابد. این پیش‌بینی نشان‌دهنده کل هزینه ۱.۶۵ تریلیون دلار در طول این دهه است. این سرمایه‌گذاری در تمام عناصر زیرساخت شهری، از جمله سیستم‌های انرژی و آب، حمل و نقل، ارتقاء ساختمان‌ها، شبکه‌ها و برنامه‌های اینترنت اشیا، دیجیتالی شدن خدمات دولتی و پلتفرم‌های داده جدید و قابلیت‌های تحلیلی، توزیع خواهد شد.
این سرمایه‌گذاری‌ها - و به‌ویژه آن‌هایی که در ۵ سال آینده انجام می‌شوند - تأثیر عمیقی بر شکل شهرهای ما در طول ۲۵ سال آینده خواهند داشت. بسیاری از شهرها در حال حاضر برنامه‌هایی برای تبدیل شدن به شهرهای کربن خنثی یا بدون کربن تا سال ۲۰۵۰ یا زودتر دارند. هرچند چنین تعهداتی ممکن است چشمگیر باشند، اما تحقق آن‌ها نیازمند رویکردهای جدید به زیرساخت‌ها و خدمات شهری است که توسط سیستم‌های انرژی جدید، فناوری‌های ساختمان‌سازی و حمل‌ونقل و ابزارهای دیجیتال امکان‌پذیر می‌شوند. همچنین به پلتفرم‌های جدیدی نیاز است که بتوانند از همکاری بین ادارات شهری، مشاغل و شهروندان در گذار به اقتصاد بدون کربن پشتیبانی کنند.
زمان ارسال: ۲۵ مه ۲۰۲۱